Honeycomb μεταλλικό υπόστρωμα μεταλλικό υπόστρωμα καταλύτη

Βιομηχανικός μεταλλικός καταλύτης

Τα συστατικά σε έναν καταλύτη αποτελούνται από δύο ή περισσότερα μέταλλα. Ο καταλύτης τετραγωνικού μεταλλικού μέταλλου, για παράδειγμα, οι καταλύτες Platinum-rhenium και άλλοι διπλοί (πολλαπλοί) καταλύτες μεταρρύθμισης μετάλλων που υποστηρίζονται σε αλουμίνα που περιέχει χλώριο. Έχουν καλύτερες επιδόσεις από τους προαναφερθέντες καταλύτες μεταρρύθμισης με πλατίνα, στους οποίους τα πολλαπλά μέταλλα που υποστηρίζονται στον φορέα μπορούν να σχηματίσουν δυαδικές ή πολυμεταβλητές συστάδες μεταλλικών ατόμων, έτσι ώστε να βελτιωθεί σημαντικά η αποτελεσματική διασπορά του ενεργού συστατικού. Βιομηχανικό μεταλλικό καταλυτικό μετατροπέα Η έννοια των ενώσεων των ατόμων μετάλλων προήλθε για πρώτη φορά από τον πολύπλοκο καταλύτη, που εφαρμόζεται στον καταλύτη στερεών μετάλλων, μπορεί να θεωρηθεί ότι η μεταλλική επιφάνεια έχει επίσης πολλά, δεκάδες ή περισσότερα μεταλλικά άτομα που συγκεντρώθηκαν σε συστάδες. Από τη δεκαετία του 1970, με βάση αυτή την έννοια, ένα μοντέλο του ενεργού κέντρου των ατομικών συστάδων μετάλλων έχει προταθεί για να εξηγήσει τον μηχανισμό ορισμένων αντιδράσεων. Σε υποστηριζόμενους και μη υποστηριζόμενους πολυμεταλικούς καταλύτες, εάν σχηματίζεται ένα κράμα μεταξύ των μεταλλικών συστατικών, ονομάζεται καταλύτης κράματος. Η έρευνα και η εφαρμογή των καταλυτών δυαδικών κραμάτων είναι περισσότερο, όπως ο χαλκός-νικελός, ο χαλκός-παγκόσμιο, το παλλάδιο-ασβεστί, το παλλάδιο-χρυσό, το πλατίνα-χρυσό, το πλατίνα-copper, το πλατίνα-rhodium, κλπ. Η δραστηριότητα του καταλύτη μπορεί να είναι προσαρμοσμένη ρυθμίζοντας τη σύνθεση του κράματος. Η σύνθεση επιφάνειας και φάσης ορισμένων καταλυτών κράματος είναι προφανώς διαφορετική. Για παράδειγμα, όταν προστίθεται μια μικρή ποσότητα χαλκού στον καταλύτη νικελίου, η αρχική δομή της επιφάνειας του καταλύτη νικελίου μεταβάλλεται λόγω του εμπλουτισμού του χαλκού στην επιφάνεια και η δραστικότητα υδρογόνου του αιθανίου μειώνεται ταχέως. Οι καταλύτες κράματος έχουν χρησιμοποιηθεί σε υδρογόνωση, αφυδρογόνωση και οξείδωση.